Generieke omgevingsvergunning voor woningcorporaties

Op dit moment alleen woningcorporaties, -verenigingen en -stichtingen. Zij beheren meerdere woningen en voeren daar volgens een plan (planmatig) werkzaamheden aan uit. 

U vraagt een generieke omgevingsvergunning aan via het Omgevingsloket. 

Wij handelen een aanvraag af volgens de reguliere procedure uit de Awb, dat is een termijn van 8 weken. Omdat we een methodiek moeten beoordelen en niet een project, is zorgvuldige afstemming nodig. We vragen u daarom dringend om de hoofdstukindeling van de handreiking te volgen. Dit maakt het voor ons makkelijker om de benodigde informatie te vinden en binnen de termijn te blijven. Als we moeten vragen om meer informatie, duurt het langer.

Hoe recenter, hoe beter. Het plangebied dient per deelgebied op relevante soorten maximaal 1,5 jaar voor de uitvoering onderzocht te worden.

Het onderzoek volgens de handreiking mag alleen toegepast worden op projecten die vallen onder de generieke omgevingsvergunning. Voor reguliere aanvragen is nog steeds onderzoek nodig volgens de gebruikelijke onderzoeksprotocollen. 

Ja. De gedragscode van Aedes gaat uit van onderzoek volgens het vleermuisprotocol en de kennisdocumenten. De mitigatie is afhankelijk van de onderzoekresultaten. Alleen projecten tot 50 woningen kunnen vallen onder de gedragscode. En belangrijke functies zijn uitgesloten, zoals grote kolonies huismussen, kraamverblijven en massawinterverblijven. Voor een generieke omgevingsvergunning is minder onderzoek nodig, maar meer (standaard)mitigatie en waar nodig maatwerk. Het aantal woningen per project is ruimer (onder voorwaarden tot 200 woningen). Als het maatwerk akkoord is, vallen ook grote kraamverblijven en massawinterverblijven onder de generieke omgevingsvergunning.

Het protocol grote gebieden is bedoeld voor een nulmeting voor een soortenmanagementplan (SMP). Een gemeente krijgt dan een omgevingsvergunning voor een bepaald gebied. Een gemeente weet vaak niet ruim van tevoren precies waar en wanneer welke activiteiten uitgevoerd gaan worden. Daarom moet de gemeente alle kwetsbare en belangrijke plekken voor soorten en hoe het met de soorten gaat (instandhouding) in de gaten houden in de hele gemeente.

Woningcorporaties kunnen projectmatig werken. Daardoor kan een woningcorporatie kort voor de uitvoering de kwetsbare functies in beeld laten brengen. Het onderzoek voor de generieke omgevingsvergunning heeft dus een ander doel. Daarom wijkt het af van het protocol grote gebieden.

We geven een omgevingsvergunning voor een vaste methodiek, een werkwijze. Daarbij moet nog steeds per deelgebied onderzoek worden gedaan, een effectbeoordeling gedaan, een ecologisch werkprotocol opgesteld, ongeschikt gemaakt, en na de uitvoering mitigatie aangebracht. Dit alles onder ecologische begeleiding. Met als doel minder intensief onderzoek, maar meer standaardmaatregelen. We verlenen de generieke omgevingsvergunning voor 10 jaar, dus er is dan geen nieuwe aanvraag nodig voor elk deelgebied. 

We gaan uit van de kennis van nu en de huidige stand van zaken. Dat doen we ook bij de mitigatie voor reguliere aanvragen. Voor kwetsbare functies zoals kraamverblijven van meervleermuizen of laatvliegers binnen de generieke omgevingsvergunning is maatwerk nodig met een extra beoordeling. We gaan voor behoud van de verblijfplaats. Kan dat niet, dan kiezen we voor het beschikbaar stellen van open spouwruimte in kopgevels. Door metingen (monitoring) krijgen we inzicht in hoe goed de mitigatie werkt. Voortschrijdend inzicht op het gebied van mitigerende maatregelen bespreken we tijdens de tussentijdse evaluatiemomenten. 

We sluiten aan bij het protocol grote gebieden. Uit een recent onderzoek blijkt dat gericht zoeken naar zwermlocaties van laatvliegers in het vroege voorjaar (april) mogelijk een grote kans geeft om kraamverblijven te vinden. In de kraamperiode wordt een avondbezoek (2,5 uur) uitgevoerd. Als uit ervaringen blijkt dat dit ‘voorjaarszwermen’ toch geen betrouwbare indicator is, dan verplaatsen we het extra onderzoek naar de kraamperiode.

Het onderzoek is bedoeld om belangrijke verblijfplaatsen binnen het plangebied te vinden (kraamverblijf, massawinterverblijf). De kans dat daarbij (individuele) verblijfplaatsen van gewone grootoorvleermuizen worden gevonden, is klein. Mogelijk heeft dit te maken met de zachte sonar. Deze soort wordt daarom bij regulier onderzoek ook vaak gemist. 

Wij gaan er bij de generieke methodiek vooralsnog van uit dat deze soort, en andere zeldzamere soorten die binnen woningbouwprojecten gemist worden, niet gedood worden. Dit omdat woningen standaard ongeschikt worden gemaakt. Daarnaast moet 25% van de standaardmitigatie toegankelijk en geschikt zijn voor grotere vleermuissoorten zoals de laatvlieger en de meervleermuis, en minimaal 5% voor vrijhangende soorten zoals de gewone grootoorvleermuis. Dit werkt als een vangnet voor deze soorten. We betrekken nieuwe inzichten over onderzoek of mitigatie bij de evaluaties.

Nee, bij de werkzaamheden en het ongeschikt maken van woningen moet rekening worden gehouden met alle gebouwbewonende soorten die voor kunnen komen. Want het onderzoek is niet uitsluitend geweest. De aanwezigheid van bijvoorbeeld vleermuizen is bijna nooit uit te sluiten; mogelijk zijn ze er toch. 

Standaardmitigatie voor de steenmarter is geen voorwaarde voor een generieke omgevingsvergunning, omdat de locaties waar woningcorporaties voorzieningen kunnen plaatsen zeer beperkt zijn en overlast kunnen veroorzaken. Een verblijf wordt vooral gevonden bij groenstroken, leegstand of achterstallig onderhoud. Wordt een verblijfplaats aangetast? Dan moet de woningcorporatie zorgen voor een alternatief op een geschikte locatie (zie tabel 4 van de handreiking). Als de woningcorporatie hier zelf geen mogelijkheden voor heeft, moet in de directe omgeving naar alternatieven worden gezocht.

Beide zijn belangrijk, maar niet hetzelfde. Woningcorporaties kunnen moeilijk binnen hun plangebied een hele populatie in beeld brengen. Daarvoor is hun woningbezit gemiddeld genomen te beperkt en te verspreid. Ze kunnen wel de belangrijke functies die binnen hun plangebied aanwezig zijn in beeld brengen. Na de werkzaamheden de aanwezige dieren meten en vergelijken met de aantallen van voor die tijd, is moeilijk. En de kolonies kunnen zich ook makkelijk buiten of binnen de plangebieden verplaatsen. Daarom willen we vooralsnog metingen laten doen naar hoe goed de aangeboden voorzieningen werken, het maatwerk en het (succesvol) behoud van bestaande verblijfplaatsen.

We streven erna dat alle Gelderse gemeenten in de toekomst een SMP hebben waarin woningbouwcorporaties participeren. Zover zijn wij echter nog niet. Eventueel kan een generieke omgevingsvergunning naast een SMP bestaan. Beide zijn namelijk vergunningen van het bevoegd gezag (de provincie) voor overtredingen van de wet voor beschermde diersoorten. In de generieke omgevingsvergunning wordt de vergunning verleend aan de corporatie, in het SMP wordt de vergunning verleend aan de gemeente. 

Dat hangt af van de planning van de gemeente. Als de gemeente nog aan het begin van de aanvraag staat, kan het de overweging waard zijn om een generieke omgevingsvergunning aan te vragen als opstap naar het SMP.

Indien een woningbouwcorporatie in meerdere gemeenten woningbezit heeft kan een generieke omgevingsvergunning praktischer zijn dan aansluiten bij meerdere SMP’s. 

Nee. Een woningbouwcorporatie kan wel het gehele woningbestand aandragen voor de generieke omgevingsvergunning. Het woningbestand kan zowel geclusterd als versnipperd zijn. Het kan ook over meerdere gemeenten in Gelderland zijn verdeeld. Het onderzoek gebeurt per deelgebied, kort voorafgaand (< 1,5 jaar) aan de uitvoering. Het SMP geldt voor een gemeente.

We onderzoeken nog hoe de GIS-omgeving wordt opgezet. Eén centrale omgeving voor alle corporaties heeft de voorkeur.

Neem contact op met het Provincieloket. Vermeld dat het gaat om een generieke omgevingsvergunning voor woningbouwcorporaties.