Interview Mariska
Lees hier de uitgeschreven tekst van het interview met Mariska over het titelloze werk van Ruth van Beek en Suze May Sho. Klik op de foto van het werk voor een grote weergave.
Olof: We gaan kijken naar Zonder titel, een kunstwerk zonder titel van Ruth van Beek en dat doe ik met Mariska. Mariska wat zie jij?
Mariska: Dankjewel, ja wat zien we. We weten eigenlijk niet helemaal wat we zien is dat bij dit kunstwerk. Je ziet een jongetje, je ziet handen en op al die plaatjes hebben ze een vorm, een voorwerp, zeer kleurig vast. En dat is eigenlijk wel een contrast in het werk. Dat je een heel precieze achtergrond hebt die wel herkenbaar is, een hand een jongetje. En wat ze vast hebben mag jij raden of heeft een verhaal.
Olof: Heb je al gelijk ideeën wat ze vast hebben?
Mariska: Bij het jongetje is het wel duidelijk dat het iets is waar hij zuinig op is, waar hij liefdevol naar kijkt, waar hij voorzichtig mee is. Dus ik denk een knuffeltje of een konijntje of zoiets zou het kunnen zijn. Maar misschien is het wel iets heel anders waar hij van houdt.
Olof: En bij die andere vier, heb je daar ideeën bij wat er vastgehouden wordt?
Mariska: Ja je kan natuurlijk kijken naar de vorm, waar het op lijkt. Maar het is meer hoe mensen het vasthouden hoe voorzichtig of hoe onderzoeken. Dat kan van alles zijn een gum een ander gebruiksvoorwerp.
Olof: Doet het je ergens aan denken zelf, dat je denkt hé?
Mariska: Nou het is niet zozeer dat ik de situatie of vormen herken. Maar ik heb het kunstwerk vooral uitgekozen door dat contrast van wat je wel herkent. Wat op de achtergrond eigenlijk heel scherp en herkenbaar is. En dat past wel bij realistischere werken, maar tegelijkertijd ook heel veel ruimte voor invulling en fantasie. En wel hele mooie heldere kleuren.
Olof: Dus kleuren spreken je aan en fantasie. Wat voor gevoel roept dit dan aan?
Mariska: Nou het is niet direct een heel warm werk vind ik. Ook een beetje de koele kleuren en het zwart witte in de fotografie. Dus het heeft niet die intensiteit dat het je bijna omvat door hele mooie kleuren en vormen. Het schept juist wel wat afstand vind ik en het geeft ook overzicht. Dat vind ik wel heel prettig aan dit werk.
Olof: Het overzicht vind je heel prettig, maar ook dat afstand beheren, vind je dat prettig? Dat dingen op afstand blijven.
Mariska: Nou niet in contrast met dat dingen ook dichtbij zouden moeten zijn. Maar ja ik vind dat ook mooi aan een werk, en bij dit werk vind ik dat heel duidelijk.
Olof: Je hebt zelf dit uitgekozen uit de collectie toch?
Mariska: Nou ik vond het heel lastig om één werk te kiezen. Ik heb de collectie door zitten bladeren op internet en er zitten zoveel werken bij die mooi zijn, werken die ik echt wel herken natuurlijk ook van hier in het gebouw. En ik mocht er maar eentje kiezen.
Olof: En waarom dacht je dan uiteindelijk ik neem toch wel deze?
Mariska: Nou ik denk omdat de andere keuzes die ik had waren of heel realistisch en heel kleurrijk. Of juist heel erg fantasierijk. Heel erg tegengestelde en ik denk dat deze dat combineerde.
Olof: De combinatie maakt het voor jou interessant?
Mariska: Nou ik vond dat dit werk allebei de dingen had die ik dan had. Dus dat is het dan maar samen en ja ik moest natuurlijk ook gewoon wat kiezen. Maar dit werk past wel bij een werkplek vind ik.
Olof: Je zegt het past bij een werkplek, we hebben ook werkplekken thuis. Zou je het daar willen hebben?
Mariska: Ja ik zou het daar best willen.
Olof: Ik weet eigenlijk niet hoe groot hij is of hij wel past. Maar als we hem kwijt zijn hangt hij dus bij jou.
Mariska: Als hij in de verkoop gaat, ga ik wel een bod doen ja.
Olof: Voorlopige weten we nog niks van verkoop.
Mariska: Het is ook leuk, want het werk is volgens mij door twee kunstenaars gemaakt. Je noemde al Ruth van Beek maar volgens mij ook Suze May Sho
Olof: Ik begreep zat Suze achter de totale opdracht, dus het initiatief om kunstwerken te maken en Ruth het heeft uitgevoerd. Dus vandaar dat ik Ruth noemde.
Mariska: Ah ja dat wist ik niet, maar door die twee namen dacht ik: misschien is het wel een combinatie van hun beide stijlen en ideeën. Dat was mijn idee.
Olof: Ja, mooi.
