Interview Rana
Lees hier de uitgeschreven tekst van het interview met Rana over het werk ‘Zelfportret met honden. Klik op de foto van het werk voor een grote weergave.
Olof: We gaan kijken naar het zelfportret met honden van Maarten Wetsema en dat doe ik samen met Rana. Nou Rana wat zie jij bij het kunstwerk?
Rana: Oh, het eerste moment dat ik het portret zag, zag ik meteen mijn honden.
Olof: Jouw honden gezien, niet die van de kunstenaar maar je eigen honden?
Rana: Ja mijn eigen honden. Toen ik in mijn eigen land was had ik twee honden.
Olof: En lijken die honden heel erg op de honden in het kunstwerk?
Rana: De kleuren wel, ze hadden ook donkere en lichte kleuren.
Olof: Geeft het je een goed gevoel?
Rana: Ja het is een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant heb ik een leuk gevoel omdat ik meteen aan mijn honden dacht. Aan de andere kant had ik een beetje een verdrietig gevoel dat ik ze achter moest laten.
Olof: Oh, je hebt ze achter moeten laten toen je naar Nederland kwam?
Rana: Ja, de ene is toen overleden en de tweede had geen paspoort en mocht dus niet over de grens. Ik moest haar dus achterlaten. Dat was zeker verdrietig.
Olof: Ja dat kan ik me voorstellen. Waar heb je haar achter moeten laten, ergens onderweg?
Rana: Nee in Irak al, ik heb haar toen aan iemand gegeven.
Olof: Een bekende?
Rana: Ja een bekende.
Olof: En weet je nu hoe het met haar gaat, of leeft ze niet meer?
Rana: Nee, al sinds 2007 niet meer. Dus dat is heel lang geleden. En tot nu toe heb ik niks meer gehad.
Olof: En als je verder naar dit kunstwerk kijkt, wat denk je dan als je die honden zo ziet liggen.
Rana: Eigenlijk als ik zo kijk denk ik meteen aan het belang van honden in ons leven. Dat heeft denk ik de kunstenaar ook laten zien.
Olof: Oh leg eens uit.
Rana: In het eerste moment had ik de mens, de persoon niet gezien. Ik zag meteen mijn honden. En daarna toen ik dat zag, dacht ik meteen hoe hij plekje heeft geruild tussen plek van honden en de plek van de mens. Dat betekent hoe belangrijk honden zijn in ons leven.
Olof: Ja want de honden liggen op het bed.
Rana: En de mens ligt op de plek van de honden.
Olof: In de hondenmand ja. En als je de sfeer moet beschrijven op de foto? Wat roept het op?
Rana: De sfeer geeft meteen een warm gevoel. Honden geven altijd een warm gevoel, vrede, rust. Zo zie ik de honden altijd.
Olof: Mooi. Als je het schilderij ziet, of het is een foto he. Is het een makkelijk schilderij om naar te kijken, of kunstwerk?
Rana: Voor mij was het makkelijk om naar te kijken. Ik weet niet voor iemand anders, maar voor mij was het makkelijk. Maar niet elke dag. Ik kan niet elke dag naar zo'n foto kijken.
Olof: Nee, wat maakt het verschillend dat het de ene dag wel kan en de andere niet?
Rana: De ene dag als ik kijk, ik heb mijn honden gemist dus dan wil ik er graag naar kijken. Maar als ik elke dag kijk dan herinner ik me meteen hun en dat ik ze achter heb gelaten, dus dat maakt mij een beetje verdrietig. Soms is het moeilijk, soms is het makkelijk, dat hangt af van het moment dat je gewoon naar de foto kijkt.
Olof: Dus hoe je je voelt op dat moment?
Rana: Ja wat je emotie is.
Olof: De honden die jij hebt achtergelaten, welke namen hadden die?
Rana: Tuna en Mino
Olof: Wat betekende dat? Of was dat een klank?
Rana: Oh ja honden gaf ik toen altijd gewoon een korte naam, Tuna en Mino.
Olof: En heb je op dit moment een hond?
Rana: Nee helaas niet.
Olof: Zou je het wel willen
Rana: Ik zou het wel willen maar ik durf eigenlijk niet. Omdat ik heel veel van honden houd maar als er iets ernstigs met honden zou gebeuren dan word ik heel verdrietig.
Olof: Dan raakt het je te veel?
Rana: Ja dan raakt het mij heel diep. Dat wil ik niet meer. Ik wil wel met ze spelen bij iemand, maar bij mij thuis vind ik een beetje moeilijk. Omdat ik heel veel van honden houd en ik wil gewoon niet dat er iets slechts met ze gaat gebeuren. Als ze ziek worden of iets ernstigs, dat wil ik niet meer zien
