Interview Theo
Lees hier de uitgeschreven tekst van het interview met Theo over het werk ‘Slapende vrouw'. Klik op de foto van het werk voor een grote weergave.
Olof: We gaan kijken naar slapende vrouw van Ad Gerritsen en dat doe ik samen met Theo. Theo kun jij ons vertellen wat je ziet?
Theo: Ja, ik zie een vrouw waarbij ik meteen denk van slaapt die vrouw, of is daar meer aan de hand. Is ze daar nu bewust gaan liggen of is ze gevallen? Slaapt ze of is ze dood?
Olof: Het kan heel veel kanten op.
Theo: Ja het kan alle kanten op en dat was ook de bedoeling van Ad Gerritsen heb ik begrepen.
Olof: Oke. En het heeft ook allerlei kleuren, wat doet dit met je, waar denk je aan?
Theo: Dit schilderij dat doet me, omdat de contouren van het gezicht en de schaduwlijnen, typisch Ad Gerritsen, weer een hele andere kleur hebben dan eigenlijk de schaduwlijnen die normaal op een gezicht zouden vallen. Ze hebben altijd een andere kleur en dat fascineert mij en wat bedoelt hij daar nou precies mee?
Olof: Ja want in dit geval, kun je beschrijven wat de kleur is?
Theo: Blauw, de wenkbrauwen of de oogleden zijn blauw aangezet, de schaduwen aan een kant van het gezicht zit een blauwe streep. En ook vanaf de neus naar haar kin toe heeft ze ook een blauwe schaduwlijn, dus dezelfde kleur van de jurk die ze aan heeft. En die jurk is voor haar weer een mooie moderne jurk eigenlijk.
Olof: Oke, waar doet je dit aan denken?
Theo: Ja weet je, ik ken de geschiedenis van wat daar ligt. Het is namelijk de tante van mijn vrouw.
Olof: Serieus?
Theo: Ja, Ad Gerritsen en mijn vrouw zijn neef en nicht. En Ad als klein kind zijnde woonde in de Bosstraat op Klarendal. En als hij na het eten nog buiten ging spelen, voetballen of met de jongens ravotten. Dan ging zijn moeder nog weleens even op de bank liggen, een dutje doen. En dan lag ze er weleens dusdanig bij dat hij dacht: leeft ze nu of is ze nu dood? Dat is altijd in zijn gedachten gebleven en ergens in de jaren tachtig heeft hij daar een schilderij van gemaakt.
Olof: Is dat dit schilderij?
Theo: Ja, in de provincie hangt dat schilderij en er zijn ook een vijftigtal zeefdrukken van gemaakt. Die zweven door heel Nederland of de wereld. Maar dat is dus het schilderij slapende vrouw.
Olof: Het is schoonfamilie dus van jou op dat schilderij.
Theo: Ja en ik ken die vrouw ook, omdat ik dus later, vele malen later, toen ze al zwaar gepensioneerd waren kwam ik bij haar over de vloer. En geregeld kwam ik balkenbrij eten. De zogezegd tante Sjaan.
Olof: En wat voor gevoel roept dit nou bij je op?
Theo: Toen wij hier een expositie maakten van Ad Gerritsen hier in het provinciehuis. Omdat we een aantal dingen gekregen hadden uit nalatenschap van Ad Gerritsen is er een expositie gekomen. Zijn vrouw vertelde eigenlijk wat het schilderij precies inhield en wat het was. En het was haar schoonmoeder die daar lag en dat fascineerde me zo erg. Ik moet zeggen, omdat Ad in de familie zat sprak ik hem geregeld. Nou 1 keer per jaar, bij verjaardagen van zijn zus. En dan hadden we het altijd wel over kunst en schilderijen die hier van Ad hingen en wat de bedoeling er van was. En omdat ik ook nog rondleidingen verzorgde in het provinciehuis kwam dat mij toevallig heel erg goed uit.
Olof: Schildert hij nou heel constant in diezelfde stijl of is dit uniek wat je zo weet?
Theo: Nee de contour van het gezicht is altijd wel zodanig dat je er iets van bij moet denken. Dat is altijd in alle schilderijen die hij heeft zit wel iets waarvan je denkt huh wat bedoelt hij daar nou mee?
Olof: Ja ja. Kun je je nog herinneren wanneer je dit schilderij voor het eerst zag?
Theo: Ooooh, nou dat is, nou niet precies, maar dat moet ergens achter in de jaren 80 zijn geweest. Hier in het gebouw. En we hebben een boel van Ad Gerritsen maar dit is een schilderij dat mij persoonlijk nog wel aanspreekt. Maar ook alle andere schilderijen is heel veel te vertellen over Ad Gerritsen wat hij ermee bedoeld heeft.
Olof: Dat gaan we nu niet doen. Dankjewel Theo.
Theo: Graag gedaan.
