Interview Lex
Lees hier de uitgeschreven tekst van het interview met Lex over het werk ‘In de verte een zwaan’ van Arnhemse kunstenaar Klaas Gubbels. Klik op de foto van het werk voor een grote weergave.
Olof: We kijken naar in de verte een zwaan van Klaas Gubbels en dat doe ik samen met Lex. Lex wat zien we?
Lex: Ja ik ben eigenlijk helemaal flabbergasted van die titel, want dat had ik er zelf niet in gezien. Ik zie gewoon een stapel met koffiepotten, vaak uitgescholden als theepot, maar dat zijn ze helemaal niet. Het zijn koffiepotten, koffiekannen eigenlijk. In het prachtige oranje zo gestapeld op een bijzondere manier in het voorbijgaan kom je er dan langs. Terwijl het eigenlijk een stuk hout is dat op een bijzondere manier is uitgezaagd. Daar word ik wel heel blij van. Zo’n mooie oranje token. Echt even een klein vreugdedansje wat dan in je ziel omhoog komt als je daar langskomt. Dat betekent het voor mij.
Olof: Dat is het eerste wat je al zegt he, qua associatie waar je aan denkt. Zijn er nog meer dingen waar je aan denkt?
Lex: Ja ik vind het mooi, maar dat geldt natuurlijk voor de kennis van zijn werk, dat hij juist overal die koffiekannen zo terug laat komen. En op gegeven moment zie je ze dan ook op allerlei plekken. Want er zijn meer werken van Klaas Gubbels. Maar dit zijn van die typische dingen die aan hem blijven kleven en aan zijn werk. En dat je dat in zo’n hele vrolijke kleur als een soort totempaal ergens neerzet, als een baken, het heeft voor mij iets heel warms, huiselijks. Koffie, koffiedrinken dat is ons nationaliteitsverdrijf hier binnen de provinciale gebouwen. Dat dat er voor altijd blijft. De vorm verandert maar de manier waarop we genieten van dat moment hoort er bij. De hele wereld kan in brand staan maar dit soort dingen blijven. Dit is voor mij een soort baken van vrolijkheid en tijdverdrijf, die er gewoon moeten zijn, die ook bij het leven horen.
Olof: Wat moet ik nou nog doorvragen dan?
Lex: Ja we zitten pas op twee minuten.
Olof: Ja je zegt alles in drie zinnen haha. Je zegt heel veel over sfeer en wat het oproept en hoe het eruit ziet en het gevoel wat je erbij hebt. Heel vrolijk, dat merk je nu ook hoe we hierover praten. De titel is, dat zei je net al, in de verte een zwaan. Kun je er iets bij voorstellen?
Lex: Ik denk dus dat ik eigenlijk vanaf een afstand moet kijken en oja dan zie ik iets met vleugels misschien. Wat fladdert. Ik zou misschien denken aan zwaluwen ofzo die ergens wegvliegen. Op een andere manier naar een werk kijken kan wel wat opleveren. En dat kan zo’n titel ook triggeren. Want dat staat er niet bij als je er langsloopt. Dat is het voordeel van het museum, dat je een kaartje hebt dat je kan lezen wanneer het is gemaakt en misschien de bedoeling ermee was. Maar deze heeft in zichzelf zoveel kracht en zeggenschap voor mij dat het ook zonder titel door het leven kan. En met die titel krijgt het wel een extra dimensie.
Olof: Binnenkort als je er langsloopt dan ga je even kijken.
Lex: Ik krijg wel aandrang om even te gaan of hij er nog is en hoe hij erbij staat. Hierover denkend. Het was een korte voorbereiding. Dan denk ik: hoe komt dat nou zo? Ik heb ooit een boekje gekocht over Klaas Gubbels. Toen ontdekte ik dat het een Arnhemse kunstenaar is, dat heel dichtbij is. En dat de plek waar ik mag werken in het Arnhemse, dat die raakvlakken zo ontstaan. Ja het is niet voor niets dat dat gewoon hier is. Het had ook in Amsterdam of Rotterdam kunnen zijn, maar het is gewoon hier in Arnhem waar de man ook woont en werkt en dingen heeft gedaan. En dat we daar ook een rol in hebben om een stuk van die kunst hier te laten zien.
Olof: Het was heel grappig want korte voorbereidingstijd: je hebt heel snel een keuze gemaakt voor deze. Waarom neem je nou deze? Want we hebben nog honderd andere dingen hier hangen?
Lex: Misschien wel de bijzonderheid, heel veel zijn in het platte vlak. Daar heb ik ook talloze van gezien. Maar deze dingen die in dimensie staan. Levensgroot, waar je zomaar aan voorbij zou lopen. Kom je op een andere manier mee in aanraking. Juist ook in zo’n doorloopgang. Dat is een andere manier om dingen te zien. Dat zagen we al bij die rode bollen. Hier sta ik letterlijk bij stil en kijk er een stukje beter naar. Dat kan je ook in je werk doen, even stil staan even goed rondkijken wat zie je nu eigenlijk? Dat vind ik ook dit werk in zich hebben.
Olof: Iets beschouwends voegt het toe, dat is mooi.
Lex: zeker, en nu moet ik er echt naar toe.
Olof: Hij staat in het gebouw, we zijn in het gebouw dus je kan zo gaan kijken. Lex dankjewel.
