Interview Sigrid
Lees hier de uitgeschreven tekst van het interview met Sigrid over het werk ‘Berries'. Klik op de foto van het werk voor een grote weergave.
Olof: We kijken naar Berries van Maria Roosen. Dat doe ik met Sigrid. Sigrid wat zien we?
Sigrid: We zien een enorme waterval aan rode bollen naar beneden komen vanaf het plafond. Die hebben de vorm van berries, van bessen inderdaad. Maar je kunt er ook vrouwelijke borsten in zien. En als je er naar kijkt dan zie je dat ze rood doorzichtig glas zijn. Dus het heeft iets heel fragiels over zich.
Olof: Rood doorzichtig glas. Kun je nog iets meer beschrijven wat zie je er nog meer aan?
Sigrid: Nou wat ik er aan zie, en dit is mijn achtergrond als archeoloog. In de oudheid heb je een aantal moedergodinnen die afgebeeld worden met een overvloed aan borsten. Die hebben er geen 2 maar wel honderd. Als een soort vruchtbaarheidsbeeld. En dat is ook wat ik ontzettend in dit kunstwerk zie. Ik kan er niet langslopen zonder dat ik dit plaatje eroverheen zie schuiven. Het is voor mij een ontzettend mooi kunstwerk omdat het me herinnert aan de oudheid. Maar dat komt ook vooral over de plek waar het huis in het Huis der Provincie.
Olof: Vertel eens. Waar hangt het?
Sigrid: Het hangt bij het raam op de eerste verdieping, als je uitkijkt over de markt. En dat doe ik dus altijd. Ik kijk er even doorheen. Door zo'n bal. Dan zie je de hele wereld in een soort rode cirkel. Dat vind ik echt enorm leuk om te doen. Maar ik vind vooral, als je aan het eind van de markt de Eusebiuskerk ziet staan, dat contrast zo mooi.
Olof: Waar zit dat contrast voor jou in?
Sigrid: Oh echt in zoveel dingen. Ik zei net: die bollen zijn heel fragiel. Komen heel breekbaar over. Ze zijn natuurlijk van glas. En als je dan aan het eind de Eusebius ziet staan. Met die toren, die heel solide omhoog wijst. Dat is een heel massief gebouw. Die toren wijst omhoog, de berries hangen omlaag. Verwijs je voor het goddelijk naar boven, of komt het misschien naar jou toe. Van boven naar beneden. En ik vind ook de tegenstelling tussen vrouwelijk en mannelijk heel mooi. Die Eusebiuskerk is natuurlijk gebouwd voor een god die wij als mannelijk zien. En het is ook een vrij mannelijk symbool wat omhoog wijst, probeer ik voorzichtig te zeggen. En die Berries komen in hun vrouwelijke zachtheid weer naar beneden. Die tegenstelling laat je ook heel erg nadenken, waar sta ik zelf in de wereld. Ben ik het een of het ander. Ben ik soms het een of soms het ander. Dat is heel inspirerend.
Olof: En hoe zit dat voor jou. Het is inspirerend, je zegt iets over contrast en wat doet dat met jou?
Sigrid: Mij ontroert het eigenlijk altijd. Ik kan daar zoals ik al zei, niet naar kijken zonder er doorheen te kijken. Dat vind ik erg leuk, omdat het letterlijk je blik op de wereld even verandert. Een ander vorm. Een ander kleur. Ik word er zelf heel erg blij van omdat het die contrasten oproept en het je even laat afvragen waar sta ik eigenlijk ten opzichte van de rest van de wereld. Een soort herpositioneren van jezelf.
Olof: Dat vind je prettig om te doen ook?
Sigrid: Af en toe heb je dat ook nodig als mens
Olof: Die plek is denk ik toevallig ontstaan. Of is het echt speciaal gemaakt voor die plek denk je?
Sigrid: Dat weet ik niet of hij daarvoor speciaal gemaakt is. Ik heb hem wel een keer zien hangen op een andere locatie. Toen was hij uitgeleend voor een tentoonstelling over kunst van bedrijven en overheidsgebouwen. En toen hing hij gewoon in een ruimte zonder ramen. Toen was ik eigenlijk teleurgesteld. Het kunstwerk deed het niet meer voor mij. Ik herkende het bijna niet meer. Het is echt die plek waar het bij ons hangt, tegenover die markt, die kerk die het voor mij zo aansprekend maakt.
Olof: Het is echt die combinatie. Het kunstwerk is het pas echt met de omgeving waar het hangt.
Sigrid: Ja absoluut.
Olof: Goed gevoel, ik zie jou glimmend in belt. We videobellen. Maar het is voor jou een leuk, inspirerend kunstwerk.
Sigrid: Absoluut, ik word er altijd blij van. Zelfs als je over de markt komt aanlopen kun je het zien hangen. Dat vind ik ook heel leuk. Zeker in de winter in de ochtend, als het licht al aan is en het is buiten donker. Dan hangt dat kunstwerk daar zo vrolijk te hangen. Dan word ik daar blij van.
Olof: Mooi, dankjewel.
