Rozet is een multifunctionele organisatie in Arnhem, waar de ontwikkeling van mensen centraal staat. Bibliotheek, volksuniversiteit en centrum voor de kunsten zijn een paar jaar geleden gefuseerd. Corine Raats, manager team Informatie en Collectie, werkt er al jaren. “We willen er zijn voor mensen die hun weg nog moeten vinden.”
Mensen verder helpen door vrijwilligerswerk
Zo’n 12 jaar geleden besloot de bibliotheek voor het eerst vrijwilligersbeleid vast te leggen. “We willen helpen bij persoonlijke ontwikkeling. Niet alleen via cursussen en boeken, maar ook door onze organisatie zelf.” Dat begon met een paar vrijwilligers. Inmiddels zijn dat er zo’n 300. Vrijwilligers hebben allerlei achtergronden en behoeften. Iemand met een stoornis in het autistische spectrum is blij werkritme te hebben, iemand die lange tijd niet heeft gewerkt door bijvoorbeeld een burn-out kan ontdekken hoeveel hij aankan en kennismaken met een andere sector, iemand uit een andere cultuur leert de taal en het land kennen, een ander is klaar met diens loopbaan en wil nog iets voor de maatschappij betekenen, een student zoekt een stageplaats. Voor elke vrijwilliger betekent het werk iets anders. Overeenkomst: het helpt hen allemaal.
We zijn allemaal Rozetters
Hen verder helpen, dat is het doel. “Als ze doorstromen naar betaald werk, is dat heel mooi. Bij een andere organisatie of bij ons. Lukt dat niet, is dat ook prima. Zo hebben we iemand die een paar uur per week boeken uit het magazijn haalt. Voor hem is dat heel belangrijk. We bieden ritme, een veilige plek. Betaald of onbetaald, een paar uurtjes of hele dagen; iedereen die voor Rozet werkt, is een Rozetter.”
Juiste vrijwilliger op de juiste plek
Rozet heeft een centraal loket voor vrijwilligers, stagiairs en werkervaringsplaatsen: Talentspot. “Collega’s brengen in kaart wat iemand kan en wil leren, of diegene bij ons past en waar wij op dat moment behoefte aan hebben. Dan vragen ze de managers of zij een plek hebben. Mensen die graag Nederlands willen leren door te praten, werken bijvoorbeeld als gastvrouw. Soms gaat het andersom. Zo hebben we een collectie ansichtkaarten. De voorkant was al gedigitaliseerd, maar voor een groot onderzoek is ook de achterkant nodig. Vanuit dat project zochten we heel gericht naar geschikte mensen. Die vonden we: 3 mannen die autisme hebben scannen de kaarten heel nauwkeurig in.” Vrijwilligers zijn geen vervanging van betaalde banen, benadrukt Corine. “Door vrijwilligers kunnen we wel extra dingen doen.”
Meer groepen bereiken
Vrijwilligers worden alleen aangenomen als Rozet iets aan hen heeft. “Wij krijgen op een andere manier een beeld van de samenleving. Ze kijken vaak op een andere manier, dat verrijkt. We zijn niet alleen bezig met onze klanten, maar helpen ook collega’s met hun loopbaan. Dat geeft een goed gevoel en motiveert enorm. Want we zien zelf hoeveel het betekent als iemand uit zijn isolement komt. En we begrijpen en bereiken andere groepen klanten beter. Als iemand meedoet aan de Ramadan, kan mijn kop thee dan beter even wachten? Dat kan ik nu een collega vragen. Een Rozetter uit Eritrea wees ons erop dat onze prentenboeken in het Tigrinya van slechte kwaliteit waren. We hebben boekenleggers met qr-codes die leiden naar verhalen en lezingen in andere talen. Handig dat we vrijwilligers hebben die die kunnen voorlezen. Zo kunnen we informatie op verschillende manieren aanbieden. Door je moedertaal goed te kennen, leer je makkelijker Nederlands. En wij leren onder meer of het in andere landen ook gebruikelijk is naar een bibliotheek te gaan en hoe we mensen uit die culturen kunnen bereiken.”
Helpen door mogelijkheden te zien
“We krijgen steeds meer verschillende klanten, maar ik weet niet of dat alleen door ons vrijwilligersbeleid komt. In coronatijd kwamen veel studenten bij ons, omdat wij open mochten blijven. Die diverse groep bleef, en dat trekt weer andere mensen aan. Omdat mensen toen een plek moesten reserveren om te werken of studeren, konden dak- en thuislozen niet bij ons terecht. Hoe kregen we die man die hier altijd een fijne warme plek vond, toch binnen? Hij ging als vrijwilliger aan de slag om de werkplekken te controleren. Hij hield zich aan alle afspraken en bedacht zelf dat het handig was als hij eens naar de kapper ging. Een jaar later had hij een huis en een fulltimebaan. Elke zaterdag helpt hij ons nog steeds als vrijwilliger. Door mogelijkheden te zien, kunnen we van betekenis zijn.”
