Kim sloot het traject op 19 september 2021 af met 'Lief, ik zoek binnenstebuiten', een danssolo met live muziek, een foto-expositie, audiofragmenten en een boekje.
Kim was allereerst vooral benieuwd naar nieuwe fysieke mogelijkheden. Haar vragen waren: ‘Hoe kan ik vanuit een nog onbekende vorm mijn lichaam tot beweging brengen? En welk soort beweging komt daar dan uit voort?’ Door haar nieuwsgierigheid te volgen en goed te luisteren naar haar lichaam, kwam zij tot nieuwe inzichten.
Als eerste volgde zij workshops in somatic movement, bewegen vanuit het lichaam en vanuit anatomische kennis. Dit hielp haar om lichaam en geest geheel open te zetten om op een andere manier naar beweging te kijken. Daarin miste zij echter een uitdaging. Ze besloot een totaal tegenovergestelde manier van bewegen op te zoeken in een tumbling workshop. “Vaster qua bewegingsvormen krijg je het bijna niet,” zegt ze hierover, “maar juist daardoor kreeg ik een boost om ook in het onbekende op mijn lichaam te kunnen vertrouwen. Ik besefte dat ik beiden nodig heb om te kunnen groeien als performer.”
Het gegeven dat zij door COVID-19 niet naar het buitenland kon voor de geplande workshops, heeft zij op passende wijze aangepakt. “Ik bracht 18 uur met mijn ogen dicht door in mijn eigen huis, om te ervaren hoe het is om afgesloten te zijn van de buitenwereld en om vooral mijn zintuigen en binnenwereld te ervaren. Daar was ik nooit op gekomen als ik in Berlijn had gezeten met een groep mensen. Het was confronterend maar zeer leerzaam.”
Vervolgens deed Kim onderzoek naar bewegingsmateriaal voor haar solo. Dankzij de coaching van choreografe en danseres Paula Walta heeft ze hierin haar weg kunnen vinden. Door gesprekken met haar besloot zij de innerlijke criticus die ze in het proces tegenkwam een plek te geven in de solo. Kim: “Daarmee was de kritiek niet opgelost, maar kon ik het meer als een spel gaan zien.”
Leidend thema voor het onderzoek was de natuur, moeder aarde en haar eigen vrouwelijkheid. Er ontstond een persoonlijke connectie met archetypische godinnen. Kim liet foto’s van zichzelf maken (door Esther Frank), dansend in de bossen, met alleen een bewegend doek en steeds een andere godin als thema. Tijdens het alleen werken in de studio kreeg Kim behoefte aan artistieke uitwisseling. Ze nodigde musicus en kunstenaar Theo Tuerlings uit bij een repetitie. De geluiden van zijn houten, akoestische gitaar en de wisselwerking met een ander mens gaven inspiratie tot frisse, nieuwe bewegingen.
Uit al deze elementen groeide een eindpresentatie met een danssolo op live muziek, een foto-expositie, een boekje voor het publiek met achtergrondinformatie over de godinnen, en geluidsfragmenten over momenten uit het werkproces, waarnaar in een andere ruimte na op ipods geluisterd kon worden.
“Het werken aan een solo heeft mij veel inspiratie gegeven. Ik heb mij gerealiseerd dat ik alle creatieve middelen kan gebruiken die mij inspireren,” concludeert Kim. “Mijn werk is sterker geworden; de reden om het te tonen komt voort uit de betekenis die het heeft voor mijzelf. Uit alle feedback heb ik geleerd dat het niet alleen de uiterlijke vorm is die de toeschouwer raakt, maar dat het voornamelijk gaat om de ervaring die je als performer deelt met je publiek. Daar zit volgens mij de kern van verbinding met elkaar.”
