In de aanwinstententoonstelling hangen ze; de drie werken van Esmee Seebregts. Colorcircle XV, Colorsquare XI en Colorsquare XIX. Een grote cirkel en twee vierkante ingelijste werkjes. Hoewel de vorm nu als eerste benoemd wordt, is het de kleur van de werken die het opvallendst is. Knallende kleuren, in verschillende gradaties en in kleurovergangen over het vlak volgen ze de vorm van ieder kunstwerk.
Vorm en kleur. Wanneer we iets observeren, wat zien we dan als eerste? Vorm, textuur of kleur? We kijken in het dagelijks leven elke dag naar kleur. Een groene appel, een gele bloem. We registreren het, maar zien we het ook werkelijk? Iets zo algemeens als kleur dat betrekking heeft op elk organisme en object is eigenlijk ontzettend bepalend en allesomvattend. Tenminste, dat is wat kunstenaar Esmee Seebregts vindt en waar ze met haar kunstwerken ons bewust van wil maken.
Iets kan bijna niet een kleur hebben. Kleur bepaalt hoe we iets of iemand ervaren. Het heeft direct invloed op de gemoedstoestand. Niet voor niets zijn klaslokalen vanbinnen nooit rood geschilderd en zijn ambulances in Nederland in de opvallende kleur geel uitgevoerd. De fascinatie voor kleur is wat Esmee Seebregts drijft in het maken van haar werk. Dit werk kan bestaan uit een performance, een installatie of schilderij. En waarschijnlijk zal ze zich daar niet toe beperken, want door te experimenteren onderzoekt Seebregts zo veel mogelijk aspecten van kleur.
Seebregts studeerde van 2011 tot en met 2015 aan de kunstacademie in Arnhem (Artez) en is al vroeg gefascineerd door kleur. In de periode op de academie werd ze zelfs gedreven door een honger naar de kleur rood. “Het actieve onderzoek naar kleur is begonnen op de academie. Ik zocht overal naar de goede kleur rood; om aan te doen, me mee te omringen, om naar te kijken”. De honger naar deze specifieke kleur is inmiddels wel wat gestild, maar de fascinatie voor kleur is gebleven.
Ze besteedt veel aandacht aan het materiaal waarmee ze werkt: de verf en de ondergrond. Dit zijn immers de dragers van kleur. Ze maakt deze zelf en gebruikt daarvoor traditionele technieken, zoals bijvoorbeeld verf van pigment en met eierdooier als bindmiddel. Niet om terug te grijpen naar oude technieken an sich, maar omdat de kleur op deze manier het beste en puurst kan worden ervaren. Het is een van de manieren waarmee ze kleur probeert te doorgronden.
Ze ziet kleur als iets dat zowel fysiek als niet- fysiek en dus ongrijpbaar is.
Het fysieke aspect onderzoekt ze onder andere in haar performances waar ze letterlijk één probeert te worden met kleur. Zo stortte ze een zak rood pigmentpoeder over haarzelf uit waardoor ze erdoor bedekt raakte . “Om zo dicht mogelijk bij de kleur te komen”, zegt ze zelf. In een ander werk, de videoregistratie van een performance, zie je haar in een zwembad duiken in een jurk die zoveel paarse kleurstof afgeeft waardoor de draagster ervan erin oplost.
Kleur bestaat niet zonder de weerkaatsing van licht. Het ongrijpbare en veranderlijke van kleur, het niet-fysieke, onderzoekt de kunstenares in kunstwerken waarbij ze gebruik maakt van licht. Door natuurlijk en soms beweeglijk licht op transparant gekleurde vlakken te laten vallen ontstaat een sferische omgeving. Deze zintuiglijke en tijdloze ervaring is waar het de kunstenaar om te doen is.
Colorcircle XV, een van de werken uit de collectie van de provincie Gelderland, is een cirkel van een meter in diameter groot. Hierop zijn met tempera kleuren aangebracht van geel naar oranje, groen, blauw en paars en goud in het midden. De vorm is een knipoog naar de kleurencirkel van kunstenaar en Bauhausdocent Johannes Itten. De vorm reflecteert echter vooral op het oneindige. Net als kleur is er geen begin en geen eind. De kleur en de vorm van het kunstwerk zijn hierin complementair aan elkaar.
De andere twee aanwinsten van Seebregts in de collectie van de provincie Gelderland zijn ingelijste werken op papier. Ook bij deze kleine werkjes merk je wat het gebruik van kleur onbewust met je doet. Waarbij je ogen bij Colorsquare XI door de kleuren naar het midden van het vlak worden geleid, is dit bij Colorsquare XIX juist andersom. Ongemerkt gaat je blik daar van het midden juist naar de zij- en bovenkanten van het werk.
Kleur is overal. Kunstenaar Esmee Seebregts zorgt ervoor dat je dat ziet. Ze wordt, zoals ze het zelf zegt “gedreven door een honger naar kleur” en door naar haar werk te kijken, krijg je zelf ook een beetje trek.
