“Nijmegen ligt in een prachtige omgeving en je wandelt vanuit het stadscentrum zo het bos of de uiterwaarden in. Hierdoor leef ik meer vanuit mijn hele lichaam.” Zei ze eens in een interview. De laatste tijd woonde ze in Limburg en had ze haar atelier nog in Nijmegen.
Op de rouwkaart staat een wens van Isolde: iedereen die naar haar afscheid komt wordt verzocht een steentje mee te nemen met enkel de vermelding van de plaats waar deze vandaan komt. Het tekent Isolde. De feiten spreken voor zich, een steen, een plaats, een samenkomst. Show, don’t tell.
Wij maakten kennis met haar werk tijdens de Biënnale Gelderland van 2019 in Museum het Valkhof. Palmbomen uit toeristische folders, zorgvuldig geselecteerd en verdeeld over een lichtgroen vlak. We kochten het aan en het hangt hier in het openbare deel van het Huis der Provincie. Daar doet het zijn werk: het roept herkenbaarheid en vervreemding op. En stelt daarmee vragen, zonder antwoorden te geven. We verwachten het eind dit jaar op te nemen in een tentoonstelling over bomen zodat er weer nieuwe blikken op haar werk zullen vallen.
